Jezus- On jest jedynym celem
19 maja, 2025
Pan Jezus dotknął mojego serca
12 czerwca, 2025Jezus- On jest jedynym celem
19 maja, 2025Pan Jezus dotknął mojego serca
12 czerwca, 2025Misja Zgromadzenia
Czy dam sobie radę?
s. Kajetana OP
Do Kielc przyjechałam w sierpniu, z lekką niepewnością i pytaniami w głowie: co mnie tu czeka? Czy dam sobie radę? Wcześniej nie miałam kontaktu z takim miejscem jak Specjalny Ośrodek Wychowawczy. Znałam Dom Pomocy Społecznej w Mielżynie, ale to zupełnie inna rzeczywistość. Po kilku miesiącach mogę z pełnym przekonaniem powiedzieć: cieszę się, że tu jestem. Praca w Ośrodku daje mi ogromnie dużo – uczy, otwiera serce i zmienia spojrzenie na świat.
Opiekuję się grupą najmłodszych chłopców – jest ich ośmiu, w wieku od 9 do 14 lat. Każdy z nich mierzy się z czymś innym: niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim lub umiarkowanym, zagrożeniem niedostosowaniem społecznym, zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Pochodzą z różnych środowisk, dla których nasz dom jest dla nich internatem, a dla innych miejscem, gdzie mogą liczyć na ciepły posiłek, właściwe warunki do nauki i spokojny sen. Są i tacy wychowankowie, którzy potrzebują pomocy specjalistów, by żyć i funkcjonować w środowisku szkoły, grupy rówieśniczej i społeczeństwie. Naszym – wychowawców – zadaniem jest przede wszystkim okazywanie im miłości. Takiej prawdziwej, cierpliwej, której często brakuje w ich domach.
Dzień w Ośrodku zaczyna się wcześnie – około 6:00. Pobudka, toaleta, modlitwa, a potem śniadanie. Dzieci pakują się do szkoły– niektóre wychodzą same, inne odprowadzamy. Po zajęciach szkolnych czeka na nie stęskniona kadra wychowawców 😊, pyszny obiad, odrabianie lekcji, nauka i dodatkowe zajęcia: dogoterapia, zajęcia sportowe, felinoterapia, integracja sensoryczna. Oprócz wychowawców pracują z nimi psychologowie, pedagog; prowadzona jest rewalidacja i socjoterapia. Po kolacji – kąpiel, wieczorna modlitwa i wspólne rozmowy. Tak mija dzień za dniem – od poniedziałku do piątku.
Ta praca zmienia człowieka. Moi podopieczni uczą mnie cierpliwości, elastyczności i pokory – bo tu „plan” zmienia swój tor. Ale przede wszystkim przypominają, że nawet z tym, co po ludzku ogranicza, można cieszyć się pięknem świata. I że to, co dla mnie jest codziennością – ciepło, troska, stabilność – dla innych może być wielkim darem.
Jestem wdzięczną Bogu za to miejsc i za te dzieciaki. Za to, że mogę im dawać kawałek siebie. I za to, że tak wiele dostaję w zamian.
~ s. Kajetana OP
Czerwiec 25, Świadectwo
Świetne życie
Agnieszka
W swoim życiu zaśpiewałam publicznie „Jezu, ufam Tobie” dziesiątki tysięcy razy. Chciałabym, żeby choć jeden z tych razy był prawdziwy. A u Ciebie jak tam? Ufasz?
Czerwiec 25, Duchowość Dominikańska
„Bóg jest miłością”
s. Gloria
To Bóg jest więc Tym, który wśród wiary, nadziei jest największy; to Bóg jest Tym, który nie szuka uznania, nie unosi się pychą, nie pamięta złego, wszystko znosi.
Czerwiec 25, Misja Zgromadzenia
z Jego pomocą wszystko jest możliwe.
s. Fidelia OP
ufając Bogu, każdego dnia przekonujemy się, że z Jego pomocą wszystko jest możliwe. Prowadzenie naszego Domu w każdych warunkach jest tego najlepszym przykładem.
Czerwiec 25, Wybrać Drogę
Pan Jezus dotknął mojego serca
s. Nereusza OP
”Pod natchnieniem Ducha Świętego przyjmuje Cię do Zgromadzenia”.
Maj 25, Misja Zgromadzenia
Czy dam sobie radę?
s. Kajetana OP
Jestem wdzięczną Bogu za to miejsc i za te dzieciaki. Za to, że mogę im dawać kawałek siebie. I za to, że tak wiele dostaję w zamian.