29 marca, 2025
Pan Bóg pukał jednak dyskretnie do drzwi mojego serca i pytał: „Czy chcesz pójść za Mną”? Mnie jednak wydawało się, że pójście za głosem powołania do życia zakonnego oznacza rezygnację z moich marzeń i pasji.
1 lutego, 2025
Życie zakonne daje mi siłę i motywację do wypełniania tej misji. Relacje międzyludzkie są
dla mnie niezwykle ważne. Moje życie duchowe i codzienna więź z Bogiem stanowią fundament moich
działań i wyborów życiowych.
Modlitwa jest nieodłącznym elementem mojego dnia – to ona pozwala mi
odnaleźć pokój serca, prosić o światło Ducha Świętego w trudnych sytuacjach oraz zawierzać Bogu
zarówno moje troski, jak i sukcesy.
2 stycznia, 2025
Pan Bóg ma wobec nas różne plany, często takie na które my byśmy nie wpadli bo patrzymy w mniejszych odległościach niż On. On Który widzi więcej.
ON po prostu widzi WSZYSTKO .
1 grudnia, 2024
Bóg kieruje naszym życiem. A ja się nieustannie tego uczę.
Gdyby ktoś powiedział mi rok temu, że po ślubach wieczystych zostanę posłana do duszpasterstwa powołań, pewnie miałabym ku temu wątpliwości. Widziałam się w innym miejscu.
1 listopada, 2024
W Orędziu Papież mówi, że „misja jest niestrudzonym wychodzeniem do całej ludzkości, aby ją zaprosić na spotkanie z Bogiem.”
No właśnie… niestrudzonym wychodzeniem do… A skąd brać siłę, cierpliwość i wytrwałość do tego niestrudzonego wychodzenia?
1 października, 2024
Chcąc nie chcąc – jestem znakiem. Uczelniane środowisko raczej stroni od Kościoła, od Pana Boga, tym bardziej świat medycyny. To są moi „najbardziej potrzebujący”, moja misja: opowiedzieć Dobrą Nowinę tym, którzy nigdy lub bardzo długo Jej nie słyszeli. A jak to zrobić?
24 września, 2024
Do dzisiaj zostało mi to zdziwienie, jako pewnego rodzaju wyrzut: „ja nie potrafię tak głęboko przebaczać i kochać innych jak one”.