Dla mnie dni kolędowe były odpoczynkiem w najbezpieczniejszym miejscu. W miejscu gdzie najbliżej mnie jest żywy Bóg. Był to właśnie ten moment w roku, który jest przeznaczony na wdzięczność Bogu, za to wszystko przez co mnie przeprowadził i że On cały ten czas był ze mną.
Życie zakonne daje mi siłę i motywację do wypełniania tej misji. Relacje międzyludzkie są
dla mnie niezwykle ważne. Moje życie duchowe i codzienna więź z Bogiem stanowią fundament moich
działań i wyborów życiowych.
Modlitwa jest nieodłącznym elementem mojego dnia – to ona pozwala mi
odnaleźć pokój serca, prosić o światło Ducha Świętego w trudnych sytuacjach oraz zawierzać Bogu
zarówno moje troski, jak i sukcesy.
Luty jest ważnym miesiącem dla każdej dominikanki. 20 lutego przypada 80 rocznica śmierci błogosławionej s. Juli Rodzińskiej. Myśląc o niej jestem przekonana, że jej niełatwe życie było przepełnione miłością nie tylko do Boga, ale także do drugiego człowieka.
Oryginalny tekst sugeruje, że Jezus ostatecznie nie został wykupiony ale został złożony w ofierze. Świadczy o tym użyty we fragmencie zwrot parastenai to Kyrio a więc: „przedstawić sługę Panu, ucznia nauczycielowi, mistrzowi” itd.
Uczę się milczeć, kiedy nie trzeba mówić i zabierać głos, kiedy nie można milczeć. Staram się robić wszystko co w mojej mocy, ale też zaakceptować to, że nie na wszystko mam wpływ. Uczę się wybaczać i przepraszać, kochać i ufać, milczeć i słuchać. Dostrzegać człowieka w potrzebie, ale też dać pomóc sobie.
Zdolni jesteśmy oddać Jemu swoje życie, jedynie wtedy, gdy pozwalamy Mu się całkowicie ogarnąć, gdy całe nasza rzeczywistość jest przeniknięta Jego obecnością i pragnieniem nieustannego z Nim przebywania.
