Św. Łukasz bardzo jasno mówi o Ewangelii życia: Chrystus jest wypełnieniem radości jaką każde dziecko przynosi przychodząc na świat (J 16,21).
Z radości płynącej z nadejścia czasów mesjańskich nikt nie jest wykluczony, Chrystus przychodzi do całej ludzkości.
Trudno jednak cieszyć się z narodzin Dziecięcia, gdy w naszym kraju Sejm pracuje nad projektem nowelizacji kodeksu karnego zakładającym brak kary za przerywanie ciąży do 12 tygodnia.
nauczyłam się modlitwy, ale takiej z serca
zaczęłam inaczej przeżywać sakrament pokuty – nie tylko jako wyznanie grzechów, ale przede wszystkim spotkanie z Dobrym Ojcem, pełnym miłosierdzia.
„A Słowo stało się Ciałem” (J 1, 14)… i nadało wszystkiemu sens.
To właśnie cisza, zatopienie się w Jego słowie, rodzi nasze słowa.
To właśnie w żłobie nastąpiło zjednoczenie nas z Bogiem, z Tym, który jest sensem naszego życia i ze spotkania z Nim, powinno wypływać każde z naszych słów, bez względu na sposób ich wypowiadania.
Bóg kieruje naszym życiem. A ja się nieustannie tego uczę.
Gdyby ktoś powiedział mi rok temu, że po ślubach wieczystych zostanę posłana do duszpasterstwa powołań, pewnie miałabym ku temu wątpliwości. Widziałam się w innym miejscu.
Bóg nie chce, abyśmy Mu byli ślepo posłuszni i czynili wszystko ze strachu, albo z przymusu.
Pierwsi ludzie na ziemi w wolności odrzucili Boga, Jego przykazanie. Wydawało się im, że Bóg chce coś przed nimi ukryć, coś przeciwko nim zrobić, dlatego skuszeni przed węża zerwali owoc z rajskiego drzewa. Nie widzieli, że Boży zakaz był de facto czymś, co miało ich ochronić przed złem.
czas pomiędzy Bożym Narodzeniem a Wielkim Postem, a potem między Wielkanocą a kolejnym Adwentem, jest zwykły, normalny i to właśnie on najbardziej miałby odpowiadać naszej prostej codzienności. Jednak pewnego razu usłyszałem na kazaniu jednego z moich współbraci, że to właśnie Adwent, ze wszystkich okresów roku liturgicznego, jest najbardziej „nasz”.
